Na ovoj konferenciji, Gideon Grajf, ekspert za Aušvic, sudski veštak Države Izrael koji je pomogao Mosadu u lociranju Josefa Mengelea, održao je predavanje o sličnostima i razlikama Aušvica i Jasenovca, napominjući da je ‘ustaško konačno rešenje’ počelo šest meseci prije ‘nacističkog konačnog rešenja’, 28.aprila u Gudovcu kod Bjelovara.
Grajf je potom zamolio direktoricu Fondacije, Draganu Tomašević da se obrati prisutima i upozna ih sa stradanjem svoje porodice. Ona je publiku upoznala sa pokoljem u selima Šargovac, Drakulić, Motike , Rudnik Rakovac i osnovnoj školi u Šargovcu, koji je ujedno i bio najmasovniji jednodnevni zločin na teritoriji NDH van koncentracionih logora, gde je na kućnom pragu, bez ijednog ispaljenog metka život izgubilo 2.370 staraca i žena, a među njima i 551 dete. Objašnjena je i uloga katoličkog pokreta Križara , koju je na pokolj ovih sela predvodio Fratar Filipović Majstorović zajedno sa 12 ustaša Pavelićeve 2. telesne bojne.
Gledaocima se obratio i Obrad Kesić, šef predstavništva Republike Srpske u Vašingtonu, koji je publiku upoznao sa raznim aktivnostima koju Republika Srpska preuzima u vezi Kulture sećanja, a posebno sa Deklaracijom Međunarodne Komisije koju je Narodna Skupština Srpske usvojila 2016.godine o genocidu nad Srbima u NDH tokom 2. svetskog rata.
Najviše pažnje je privuklo njegovo lično iskustvo iz 2001. godine kada je Delegacija Srpske u kojoj je i Kesić bio član, na sastanku sa Holokaust Muzejom Vašingtona molila Muzej da ne proslijeđuju jasenovačku arhivu Hrvatskoj u kojoj se se nalazile i lične stvari srpskih zatočenika.
Kesić je objasnio da je ovu arhivu tokom odbrambeno-otadžbinskog rata srpska vojska spasila od potpunog uništenja i godinama je čuvana na različitim lokacijama. Muzej Holokausta je bio obavezan Međunarodnim zakonom da tu arhivu vrati Hrvatskoj. Međutim, Delegaciju iz Srpske, kao i sve slušaoce izlaganja Kesića, šokirala je izjava menadžmenta Muzeja Holokausta u kojoj su srpskim predstavnicima rekli da : ‘Problem sa vama Srbima je taj što ste opsednuti istorijom.’.
Virtuelna publika je imala prilike postavljati i pitanja a najviše pažnje je privukla aktuelna Rezolucija preživjelih logoraša koju su, kao simbolični i posljednji proboj, podnieli Narodnoj Skupštini Srbije na razmatranje, po ugledu na Deklaraciju usvojenu u Republici Srpskoj. Ostaje nada da će Republika Srbija, po ugledu na Republiku Srpsku, usvojiti Rezoluciju u kojoj, sa 80 godina zakašnjenja, priznaje genocid sopstvenog naroda počinjenog od ustaškog režima u Nezavisnoj Državi Hratskoj tokom Drugog svetskog rata.
Napominjemo da je čika Gojko Rončević, preživelo dijete iz Jastrebarskog i pokretač ove Rezolucije, uz koordinaciju Fondacije – iz dijaspore dobio podršku preko 100 udruženja, privatnih lica te poznatih ličnosti, a prema grubim procjenama do sada je oko 800.000 osoba ovu Rezoluciju podržalo iz čitavog sveta.
Virtuelnu konferenciju Fondacije je pratilo više hiljada zainteresovanih, a direktno je prenošena i od IN4S portala.
Takođe, uoči 106.godišnjice od Jermenskog genocida, u Americi je 23. I 24. Aprila ekskluzivno prikazan dokumentarni film ‘Zaboravljeni Genocidi- Grijeh Tišine’, u kojem se povlače paralele između genocida nad Jermenima i genocida nad Srbima.
Beliku pažnju je na socijalnim mrežama 22.aprila izazvao je i Grejam Vilijam Filips, britanski novinar sa kratkim videom o Jasenovcu i stradanju preko 500,000 Srba. Ovo je jedan u serijalu koji će Filips, u saradnji sa Fondacijom da uradi na ovu temu.
IZVOR:RTRS
Be the first to comment